Şair seni aşk diye tanıyor....
Ben yalnızlık...
Bırak sevgin....
bir örümcek ağı gibi sarsın evreni....
Korkma...ne kaybedersin...
En fazla hayata....
bir avuç daha sevgi bırakmış olursun......

Gözlerini kapat bir dilek tut...
Daha gözlerini açmadan
kalbine tohumu düşsün....
Bakışlarınla filizlensin.....
Gülüşünle yeni bir sevgi doğsun.....
Adını o temiz yüreğin koysun.......

Gören nedir bu diye sorsun...
Hüzün yaprakların senden
bir bir dökülsün...
Her dalın sevgiye
yeni bir kucak açsın...
Aç aşıklar hep sende doysun...
Kimin neyi kaybolsa,
sende bulsun....
Çünkü....Sen....
Seyrine doyumu olmayan sanatsın...
Varsın senden sevginin eseri doğsun....

Eşini benzerini arayan hiç bulamasın....
Varsın aşıklar ne istiyorsa...
Hangi rengi eksikse....
Sende o renge boyansın......
Her mutluluk,
Sana uğramadan bir yere gitmesin....
Her sevginin son durağı yüreğin olsun...
Sen kitap ol....tabiat ol....
Tüm şairler ilhamı senden bulsun....

Zaman değişsin......
Mevsim değişsin......
İnsan değişsin.....
Değişmeyen güneş gibi....
Boyunları bükük...
ümitsiz bakışlara.....
Her kalbi kırık sevgiliye....
Senden bir sevginin umudu doğsun....
Adı aşk olsun.....