5
Yorum
38
Beğeni
0,0
Puan
1010
Okunma

Arkamı döndüğümde, yüzüme bakamayacak kadar olmasın hiç bir şey ..
Çok kırıcı, buz gibi ..
Bilmem, kaç yaşındayım
Kaç yaş almışım
Kaç asırlık rüyayım
kopuk kopuk ..
Diyorum ki ; dönsem şimdi
Yine yeniden, aynı ben
Aynı, hep aynı
“görü(l)nmezlik”..
Zamanın önü sıra kovalardım kendimi herhalde
bu aklımla ..
Yağmur olsaydım o vakitlere mesela“Hayali”düşerdim kirpiklerime, yıkanırdım boydan boya ..
Perdelerini açardım bütün evlerin “kalbimden”
ve kaçardım çocukluğum utanmasın diye ..
Koşarak yürümezdim ama
Adımlarımı yormazdım adamsız sokaklara
Kollardım belki de gecelerimi,gündüzlerimi ve tüm zamanlarımı..
Damarlarıma dokunurdum,
“her zerreme”
Ağrılarımı kazırdım bir bir
İçimdeki bütün mezarları temizlerdim
irinli kemik sözlerden..
İsimsiz yeni tohumlar ekerdim üzerime
Hem tutarsa sürpriz olurdu;
Tutmazsa, yeniden ekilirdim .
Çiçeklerime açardım yenilenip rengarenk
“ihtimal”
Adını bilmediğim baharlara koşardım
Güzlere belkide,
buz beyazı ..
Delilik bu
“görü(l)nmezlik”
Yeniden ,
Ve yine yaş alarak yaşamak
...