Kalır gibi gidişlerini izledim
Önce sonra gider gibi kalışlarını
Anladım ki ne sen gidebiliyorsun
Ne ben kalabiliyorum
Öyle bir hayat yaşıyoruz ki şimdi
Ağlamak gülmenin mahkûmu
Gülmek ağlamanın gardiyanı gibi sanki
Anladım ki ne seninle ağlayabiliyorum
Ne de sensiz gülebiliyorum
Belki de sen aşka âşıktın
Ben üstüme alındım bilmiyorum.

Bir gün gerçekten
Seni terk edebilecek miyim onu da bilmiyorum
Üzerine sinen benin kokusunu
Duymadan yaşayabilecek misin?
Çünkü senden geriye
Sadece sen kalana dek
Terk edilmiş olmuyorsun.

İnsan yaşadığı anın değerini
Yaşadıklarından ötürü değil
Neler yaşayacağını bilmediğinden ötürü bilmez
Seni çok seviyorum.

Bir gün seni terk etme gücümü
Kendimde bulup bulamayacağımı
Gel biz olalım demek kolay
Benimle hiç olur musun?

Sami Arlan..