3
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
451
Okunma
Dehlizlerin sonundaki aydınlığa
kavuşmak gibi
Hoş benimkiler çok uzunca idi
Umut bahçemde çiçekler kurusa idi
Ölürdü şair ışığa kadar
Şimdilerde kara bulutlar dağıldı amma
Sellerin açtığı çatlaklarım da
Zaman kendi yaralarını kapattı sanki
Zül, kar kaldı yanına
Meşakkatli engebeli yolları aştım kendimle
Ne namerde muhtaç ol ne padişaha
Tutun yüreğinin göz yaşlarına
Kanat çırptım özgürlüğün aşkına
Yorulmamacasına
Şerefli bir onur ile koştum ummana
Bu yüzdendir yakamozlara düşkünlüğüm
Leb-i derya idi daldığım
Kim bilir belki bir damla idi
Belki bir avuç, heybeme aldığım ..
5.0
100% (6)
Cevap Yaz