Sen İstanbul’sun,
Benim gözlerimde.
İki yakan bir araya gelmez .
Bir telaş alır başını gider,
Senden bir selam bile gelmez .

Sen İstanbul’sun,
Bilirim hep telaşlı başın.
Dertlerin bitmez.
Art arda gelir sevdiklerin.
Bir ümit bile vermezsin,
Sokakta boşuna gezmeler .


Sen İstanbul’sun,
Karanlık hep hayatın .
Bir fırsat olsa desem de,
Karmaşık olur hep saçların.
Bu kavgan ne ile,
Bir gün gülsen sevdiklerine .


Sen İstanbul’sun,
Hayat dolu olur sokakların.
İnsanların bir gün gülse de,
Yine hüzünlü olur saatlerin .
Bir turizmci de olur resmin,
Kimleri kandırır çekersin kendine,
Gelirken gülerek gelirler.


Sen İstanbul’sun ,
Göğsünü didikler martılar.
Gemiler gelir geçer üstünden,
Hiç bir haberin yokken.
Birden bir şarkı dolaşır sokaklarında,
Kim bilir kimleri alır götürür haramiler.


Sen İstanbul’sun ,
Bir ok gibi kalbine,
Kalkar gelir uçaklar.
Dertlerin artar da artar.
Açmasan kollarını,
Gelmezler onlarda bu kadar .


Sen İstanbul’sun ,
Alışmış insanlar sana.
Yeni hayatından memnunsun.
Yeni yapıların sırıtsa da.
Yine de güzelsin dünya şehirlerinden,
Yılların eskitemediği kadar .
Hep umut taşır gelenler üstünde.
Sen İstanbul’sun,
Yüreğimin sevdiği kadar...