Dışı süslü su dolu cezve
İçine konmuş kokulu kahve
Dökülür süslü süslü fincanlara
Köpüğü haz verir insanlara
Hüpürdeterek içersin yavaş yavaş
Zevki içince eder insanı birhoş
Kahvenin has tıryakileri az az
İçer hoş sohbetle biraz biraz
Doldur bir daha desen istemez
Üstüne bal versen dahi yemez
Kahvenin o has tıryakileri
Arada bir su alır yudumlar
Değişir insanda bütün duygular
Nerede hani o eski zevkler
Kahveyi ocakta taşıracak közler
Bir kahvenin kırk yıl hatırı var
Derler o eski efendiler
Yoktu televizyon, yoktu bilgisayar
Nerde kaldı hani o eski hatıralar
Sohbetler edilir çerezler yenir
Haz verirdi o küçücük şeyler
Bugün; yarın kaygısı sarmış kafaları
Unutmuşbu toplum o eski sofaları
Zevk kalmamış ruhlarda artık
Kimi ayyaş olmuş kimi yırtık
Yoktur artık o kadim ortaklık
Üç gün iyi dördüncü gün ayrılık
Çökmüş otağı gitmiş hayat ortağı
Bir kasvet bürümüş baksan ortalığı
Şen şakrak bir dünya yok artık
Perişan bir çıkmaz ortasında kaldık
Bugün bir bilinmez hale daldık
Hasılı közde köpüklü kahveyi tadamadık