Kalbime kayyım koydular ve zihnime makul şüphe!
Dudaklarım ne dediyse, dilim onu delil saydı.
Fiilime el konuldu, halimden göründü şule.
Rüyalarda ne gördüysem gönlüm onu delil saydı.

Nere gittim nerden geldim, kondu delil torbasına.
Neyi yedim neyi içtim, geldi yargı sofrasına.
Çeşitli kılıflar buldum şiirdeki mahlasına.
Sezgilerim seçti suçu, gönlüm onu delil saydı.

Düşüncemde deprem oldu, bilmem kaç mil derinlikte.
Beden arıyor rubumu, ruhum kaç mil yükseklikte.
Ben kedimi suçlu saydım, sayın yargıç içtenlikle,
Çürütmüşüm iskeletim, aklım onu delil saydı.

Yürüdüğüm yol karanlık, şu kaldığım han karanlık
Geçmişten bu güne değin tarifi zor yön karanlık
Suçum fazla cürüm ağır halim meçhul dün karanlık
Karanlık geçmişe baktım kalbim onu delil saydı

Sayın yargıç bu itiraf nerden çıktı deme sakın
Arkasında örgüt yoktur yargı ona takılmasın
Hayatım suç yaşamam suç sakın kimse alınmasın
Bütün suçlu benim işte kendim bunu delil saydım.

Bütün yanlışlar içinden bir tanede doğru çıkmaz
İyi niyet suiistimal, kanun niyetine bakmaz
Eğer niyet okunmazsa doğru dürüst hukuk olmaz
Kalbimden geçenler suçtur kanun onu delil saydı

Ne ilim ne bilim gerek, baştan sona hikayeymiş
Bu güzelim yol var iken akıl fikirde neyimiş.
Sus konuşma düzeninde akıl zaten biganeymiş.
Samimidir itirafım, kayyım bunu delil saydı.


Şule; ışık
Bigane; ilgisiz, yabancı

BÜTÜN ŞEHİTLERİMİZE ALLAHTAN RAHMET
AİLELERİNE BAŞ SAĞLIĞI DİLİYORUM