İstanbul Yâdı
Kızkulesi dertlenir geceye hüzün çöker
Ay yanar an tutuşur leylin kızı incelir
"Ah minel aşk" diyenin sinesinden gen söker
"Bu da geçer Ya Hu!’ya" sığınılan dem gelir

Salacak sahiline kut yağar ıslanır gül
Mihrimah’ ın düşünü hayra yorar mı devran
Gecenin siyahından olur Leyla’ya kâkül
Ahın içinden çıkan dumanla islenir an

Üsküdar ışıkları yakazadan öte sır
Mavi siyahla hem dem gecenin her anında
Kızkulesi süzülür bilmem daha kaç asır
Aşk düşer gönüllere erguvan zamanında

İstanbul ki her devrin gönül çelen dilberi
Meftunu olur gören görmeyen zaten âşık
Hünkârlar ve şairler köle eskiden beri
Asırlara dokunan eşsiz zülfü dolaşık

Şairlere göz süzer Boğaziçi nicedir
Kâh Nedim’den andaçtır kâh Yahya’dan dizeler
İstanbul her hâliyle şehirlere ecedir
Gündüzü kristal düş gecesi avizeler

Bir berceste mısradır yedi tepe ve deniz
Aşkın önsözü olur daim İstanbul adı
Hep kalır gönüllerde bu şehirden mutlak iz
Ve ibadet sayılır kula İstanbul yâdı...
2 Mart 2021 İbrahim Kilik