3
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
493
Okunma
Bir zaman, gök gibi gürler dururdun
Ne efsânen, ne de giz’in kalmadı
İğne deliğinden keklik vururdun
Avını görecek gözün kalmadı
Atın kişneyince dağlar başında
Kimse duramazdı senin karşında
Elinde mızrağın yiğit döşünde
Zamana yenildin, izin kalmadı
Köroğlu Beli’nde çınlardı sesin
Turnanın ötüşü olurdu esin
Rüzgâra karışır davudî sesin
Ne âvâzın ne de sazın kalmadı
Sırtında gürzün yok, başında sîm taç
Nöbetine durmuş, bir kuru ağaç
Köy mezarlığında, duaya muhtaç
Ne yokuşun, ne de düzün kalmadı
İbrahim Taşdemir
5.0
100% (5)
Cevap Yaz
