Şehiri
Koca bir sis sarmıştı
Etraf
Gri bir karanlıkla
Örtülmüş
Örtüsü
Beyazî bir meleğin kanatları kadar sessizdi
Uyandım
Uykunun
En halis yerinde
Gece gördüğüm halüsinasyonlar
Kim bilir
Hangi kabusun eseriydi
Gün aydı
Uyanışım ile
Sis bulutu dağılmaya başladı
Şehire güneş doğdu
Güneş beni mi beklemişti
Sahi sis neden gitmişti
Güneş
Gül der gibi
Gelmiş
Yorgunluğumu hissetmişti belki
Etrafta kuşlar ötmeye başladı
Huzursuz bir geceden
Huzurlu bir sabaha
Dünyanın bana verdiklerine
Bakıp
Düşündüm
Dünya
Bana sevdiğini söyleyen insanlardan
Daha çok şans tanıyordu
Ölmemeliydi ruhum
Kahkahalar ile olmasa da
Bir tebessüme
Muhtaç etmemeliydim kendimi
Sonra durdum
Kahvemin altına
Sisten kopma bir duman yaktım
Cehennem ateşiyle
Şehiri
Koca bir sis sarmıştı
Etraf
Gri bir karanlıkla
Örtülmüş
Örtüsü
Beyazî bir meleğin kanatları kadar sessizdi
...