Ervah-ı ezelde, ömre yazılan
Değişmez yazıdır, kader dediğin
Belli değil midir, ezen, ezilen
Yürekte sızıdır, kader dediğin

Ağlayınca dinmez, gözdeki yasın
Ne derse yaratan, şartsız uyasın
Sakın ha bakıp ta, aldanmayasın
Cananın nazıdır, kader dediğin

Arasan Evreni, yâr bulamazsın
Başka biri ile, mutlolamazsın
Lutf etmezse Hüdâ, sen alamazsın
Mevla’nın sözüdür, kader dediğin

Her şeyi bilen ve de gören o
Kulundan hesabı, mutlak soran o
Ne etsen boşuna, rıskı veren o
Çokların azıdır, kader dediğin

Toprağa tutunan, ağaçta saç var
Giderken Dünya’dan, elinde hiç var
Sıvıyı donduran, bilinmez güç var
Her suyun buzudur, kader dediğin

Ementüye iman, inan tek çare
Bellidir karşıdan, hep o emare
Sevdalanmış ise, bir gönül yâre
Sevdanın közüdür, kader dediğin

Yüce dağın zirvesinde yaylatır
Aşkın deryasını, yüzer boylatır
Lüzumsuz bu duygu, çalar söyletir
Aşığın sazıdır, kader dediğin

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ