Ben öldüm anne...
Henüz yirmi yaşındaydım.
Ben öldüm anne...
Her gün taramaktan usanmadığım uzun siyah saçlarım vardı.
Ben öldüm anne benim gelecek için umutlarım vardı.
Ben öldüm anne...
Benim okuduğum kitaplarım ,yapacağım daha çok işlerim vardı.
Ben öldüm anne...
Benim severken kaybetmekten korktularım vardı.
Anne bende okuyup vatana güzel şeyler yapacaktım
Anne ben ölmek istemedim.
Beni öldürdüler.
Belki bende anne olacaktım, senin gibi evlat yetiştirecektim.
Kimbilir belkide Sevdiğim gençle evlenip mutlu bir yuva kuracak,
Gelinliğimle babamdan el öpüp helallik alacaktım.
Bana son arzun nedir diye sormadılar.
İdama gidenlere son arzusunu sorarlar.
Anne , bir idamlık mahküm kadar bile olamadım
Benim olan her şeyi bir anda yok ettiler.
Önce hayallerimi ,sonra hayatımı,
En sonunda bedenimi.
Yirmi yıllık ömrümü bir anlık nefse kurban ettiler.
O da yetmedi.
Beni yaktılar uzun siyah saçlarım kül oldu.
Kalem tutan parmakları yok oldu.
Bir tek yüreğimi yok edemediler.
Sonsuza dek susturdular yüreğimi anne.
İki melek geldi yanıma beni kolarımdan tuttular.
Bizimle geliyorsun,
Senin yerin cennete dediler.
Peki benim hakkım vardı ...
Dünyada kaldı onu kim alacak dedim.
Gülümse diler. ..
Senin hakkın başka Özgecan lara kaldı.
Onlar senin hakkını alacaktır dediler.
" Senin bir meşale gibi yanan saçların değildi."
"Senin gibi masumlara ışıktı"Dediler.
Senin saçlarının ateşi o rezil adamları yaktı
Üzülme sen dediler.
Üzülme anam !
Senin içirdiğin ak sütü helal et ...
Üzülme babam !
Benim yerime başka Özgecan ’lar alacaklar ahımı.
Benim baharlarım şimdi mahşere kaldı.
Beli olmaz belki de sonsuzlukta kalacak Bedeni yanmış bu genç kızın külleri .
Benim yarım bıraktığım geleceğim gibi.
Hakkım helal olsun benim ahımı yerden alanlara.
Amma helal etmem bilin benim için boş konuşanlara.
Adaletin hakkını haklıya vermeyenlere.
Seçim Saliha Seziş