Küçüktü çocukluğumda Uşak
Çaydan ötekiler bilirdi bizi.
Bir çokkozlar vardı top oynadığım,
Eybek tepesi vardı Uşak’a tepeden baktığım .


Köfeki taşında çamaşır yıkardı annem.
Kaynayan kazana kil,çamaşır sodası atardı.
Tokaç elinde vururdu çamaşırlara,
Sonra çitilerdi çamaşırları.


Bazı evlerde vardı mahalle fırını,
Kadınlar sıra ile ekmek yapardı.
Mis gibi kokardı geçerken yolda,
Kadınlar koparıp verirdi çocuklara.


Tozdu topraktı o zaman yollar,
Kerpiçten evler yaparlardı.
Çocuktuk düşünmezdik hiç yarını,
Hayallerimizi anlatırdık toplanınca.



Kızlar halı dokurdu evlerinde,
İmrenerek bakardı biz oğlanlara.
Oğlan olmak varmış bu dünyada derlerdi,
Askerlik hiç akıllarına gelmezdi.


Tarhanaya kaşık sallardık,
İlaç gibi gelirdi kış günlerinde.
Tabakhane hamamı alırdı kirlerimizi,
Üç numara olurdu traşlarımız...