Öyle yalnızım bilsen karanlık üzerime
Güneşin doğurduğu seherden umudum var
Bakıyorum maziye atılan içerime
Sözlerin bıraktığı izlerden umudum var

Sayfalarca yazılan yazıların içinden
Bakışında gizlenen esaretin izinden
Gördüğüm rüyaların kavuran ateşinden
Terlerin karıştığı ellerden umudum var

Geceleyin uykumu nasıl da böler hüzün
Parlayan ay mı yoksa senin o gülen yüzün
Kavuşuruz elbette çabucak geçer güzün
Yaprağın yeşerdiği yerlerden umudum var

Baharda açan çiçek nasıl muhtaçsa suya
Seninle olmasamda yeter gördüğüm rüya
Mutluluk diliyorum yalvarıyorum hu’ya
Gönlümün açıldığı meylerden umudum var

Dağların doruğundan yükselir dumanları
Serde bir yalnızlık var unutur soranları
Bu mevsim böyle geçti üşütür boranları
Baharın müjdecisi günlerden umudum var

Talha CEBECİ
19/02/2021