ANKARA RÜZGÂRLARI

Mazide yaşamak güzel
Gazi Eğitim Enstitüsü yılları
Aynı okulun bahçesinde
Ayrı bölüm öğrencileri
Yürüdük adım adım
Aynı ağaçların gölgesinde
Öğretmence idealler;
Tutulduk Ankara rüzgârına...

Aynı derslikler içinde
Ahşap sıralarda iki kişilik
Eğitim ve öğretim
Yemekhanesinde yemek
Çay kahve, hoş sohbet
Güzel dostluklar biriktirip
Yüklendik dağarcığı;
Sözcük dolu heybemiz...

Benden Altı yaş büyük
"Gidersen yıkılır bu kent
kuşlar da gider!" diyen
Gözleri orman yeşili şair;
Adı Ahmet Telli
Hangi düşte kim bilir?

O bir Karadeniz’li
Ben ise doğuştan
Akdeniz çocuğuyum
Hırçın rüzgârlarda
Köpük köpük anaforlu
Azgın dalgalar ile
Alabora olduk...

Geçtiğimiz yollardan
Bir de Ahmet Erhan geçti
Güneyin sıcaklığı kanında
Kestane rengi gözleri
Akdeniz’e uzanan
Kayalarda hüzünlü keskin
Çiçekli bir Mersin dalı,
Meltem yeli efil efil...

Ankara’nın havası
Karakışta kar, gecesi ayaz
Kömür kokar, is kokar
Başımızda deli poyraz
Kömür değil, is değil
Bulut hüznünde efkâr;
Bizi Ankara rüzgârı yakar..

Şaban AKTAŞ
17.02.2021 - 11.33