KIZILELMA HALET-İ RUHİYESİ !
İnsana değer verip, gönlünü almak gerek.
Kalplere nüfuz edip, orada kalmak gerek.
Hatırın kıymetini, anlayıp bilmek gerek.
Ben bitmeyen dostluğu, Kızılelma’da gördüm !
İnsanlık kapısından, içeri orda girdim !

Batıdaki tüm hayat, birbiriyle çelişki.
Hani, var mı burada, menfaatsiz ilişki ?
Düşlerin yıkılmasın, bu gerçeğe alış ki.
Ben bitmeyen hatırı, Kızılelma’da gördüm !
İnsanlık kapısından, içeri orda girdim !

Herkesin hayalinde, başka şeyler yatıyor.
Yolları ayırmaya, iki çift laf yetiyor.
Kardeş kalpleri bile, başka başka atıyor.
Ben bitmeyen uyumu, Kızılelma’da gördüm !
İnsanlık kapısından, içeri orda girdim !

Yaşlanan ana baba, itilip kakılıyor.
Üç gün misafir olsa, hemen de bıkılıyor.
Huzurevi denilen, yerlerde bakılıyor.
Ben bitmeyen vefayı, Kızılelma’da gördüm !
İnsanlık kapısından, içeri orda girdim !

Hiç bir çocuk güvenle, sokağa çıkamıyor.
Evlerinin önünde, oturup çökemiyor.
Akşamları kadınlar, çöp bile dökemiyor.
Ben bitmeyen güveni, Kızılelma’da gördüm !
İnsanlık kapısından, içeri orda girdim !

Nereye varır bilmem, işin sonu batıda.
Sorun hem temellerde, hem de bence çatıda.
Bizlerin suçu yok mu, suçlar hep mi kötüde ?
Ben bitmeyen huzuru, Kızılelma’da gördüm !
İnsanlık kapısından, içeri orda girdim !

(Onuncuköylü) İsmail SIKICIKOĞLU