1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
329
Okunma
Yerin dibinde, bir sıcak ekmek için karardı beyaz teni
Soğuk yuvalar ısınsın diye buz tuttu elleri
Işığa hasret yılları bitirdi ömründen
Kim bilir ne kadar geçmişti kendinden
Yaşamaya çalışmaktı, karayazısıydı kararmış gözleri
Simsiyah kesildi biçare mecalsiz bedeni
Haykırdı aydınlığa cılız fenerinin ışığından
Harap ve bitap düştü ne kaldı sağlığından
Yine yeryüzünü ısıtacaktı indi en derin karanlığa
Bu sefer çıkamadı veda etti aydınlığa
Kaldı hayalleri bir göçüğün altında
Yürekleri yaktı zemheri soğuğunda
Çalışmayacaktı artık son günüydü madende
Kömür oldu, taş oldu, nefessiz yoldaş oldu
En acı gerçeklere sımsıcak düş oldu
Yerin en derin sessizliğinden, yeryüzüne ses oldu
5.0
100% (2)
Cevap Yaz