Hayatıma giren ilk kadındır benim annem.
Sevmeyi, beklemeyi, umut etmeyi hep o öğretti.
Düştüğümde ayağa kalkmayı
Zor zamanlarda sabretmeyi
Olmuyorsa bir şeyler, defalarca denemeyi hep o öğretti.

Güzel sevmelerin kadınıydı benim annem.
Kolay değildi öyle on çocuğa gözü gibi bakmak.
Emek istediği kadar büyük bir sevgi
Büyük bir fedakarlıkta istiyordu çünkü.

Bu hayatta tadılabilecek bütün acıları tatmıştı benim annem.
Alınabilecek bütün ölüm haberlerini almıştı.
Baba acısını, kardeş acısını, evlat acısını görmüştü.
Yıpranmıştı çok yıpratmıştı hayat onu
Eskitmişti, yormuştu da..
Ama hâla çok güçlü duruyordu.
Ya da öyle hissettirmeye çalışıyordu.

Türkçe konuşmayı bilmezdi benim annem.
Her şeyini Kürtçe yaşar duygularını Kürtçe hissettirirdi.
Kürtçe sever Kürtçe bakar Kürtçe öperdi.
Gerçekti, özeldi, değerliydi.
Şiirdi benim annem.
Yeryüzünde yazılmış en güzel şiir.
Bestelenmiş en güzel şarkı
Yazılmış en özel romandı.

Doğunun en güzel kadınıydı benim annem.
Kürtlerin tanrıçasıydı.

Oktay KARTAL