Gönül bu hilesi olmaz,o kadar ki saf
Sevmek denilen şu duygu hem ağır,hem de tuhaf
Biriktirdim tüm insanyeti içimde en ala
Anlamadın belki de yine, seni seviyordum hâlâ.

Toprak gibi bir özüz ve mülayim
Her coşkumu aldın, vurdun yere,yine sevdim
Biz olalım mı dedik ama seçtiğinse ben
Terk edendin sen, bense seven.

Güneşi doğsun isterdim sevginin
Şu kibirden değil mi tüm benginliğim
Koşarak da gelsem yok bir kıpırtı yine
Anlayabilmek zor seni, geçmişten bu güne.

Yalanları olmaz hakikatli sevgilerin
Fidandan ağaca evrilir inan gülmelerin
Cehennemden farkı yok anın, dönersen geriye
Bana hasreti kalır yaşanmamış günlerin.

Bilirim yürek ister sevmek, hem de kocaman
Ağır gelir kimisine bu, banaysa tek uyan
Dipsiz kuyular gibidir sevgi, vurulamaz ölçüye
Göze alabilenler varsa yükü, çıkar teraziye.

Tesellisi olur mu sevginin bilemedim
Her açmaza karşın, onu korudum,biledim
İten sensin, görmeyen,dinlemeyen sen
Duran benim, anlayan fakat, anlaşılamayan...

Ne kadar da nefret etsen, bu insanî
Affetmemek de bir seçenek, bu seninki
Oysa ben ne kadar da geniş tutmuştun toleransı
Hatalar çarçabuk unutulmalıydı
Sense takıntılarınla çaldın aynı plakları.

Anladığım şudur ki, insanlar iki tür
Elbette her biri seçimlerinde de özgür
Kimi hoşgörüyle bağdaştırır, sürer hayatını
Kimi nem alır yelden,tattırır azapları.

Her hatası için büyük bedeller ödemek zulüm
Kasti yapılmayan fiillere ağır bu hüküm
Asla hak etmeyenler bile ederken günü düğün
Ağırdır sonuçları ihtirasların, sen de bir düşün.

Oğuzhan KÜLTE