YETİM SALİH
Bir çobandı o dul bir ananın büyük oğlu Mehmet Ali
Eşeğini satmıştı Mehmet Ali
Okutmak için kardeşi Salih’i
Sırtında odun taşırdı öf bile demezdi

Okumalı diyordu kardeşim Salih
Okuyup kravatlı iskarpinli büyük adam olmalı
Bir yılan girmişti vatana
Bir yılan ki yedi başlı ejderha

İkilik getiren kin nefret kusan bir yılan
Ortalık kıçını kurtarmadan vatan kurtaranlarla dolmuştu
Salih uzaktı yalanla dolanla beyni dumura uğramışlar dan
Taraf olmayan bertaraf olmalı diyordu cehlin çukuru

Uzatmayalım algı tezgahından geçmiş
Aslında sahip çıkmada yetersiz kalan devletin
Kurbanı seçilmiş sahibinin telinden çalan ihanetin
Eline tutuşturduğu cahil bir elden çıkan mermi

Değdi Salih’e Salih düştü yere düşen ülkeydi
Mehmet Ali’nin ümidi ıraz ananın fidanı
Kara haber tez duyulur ya
Mehmet Ali yıkıldı yıkılan ülkeydi aslında

Iraz ana kendini dağlara vurdu Salih’im fidanım
Nasıl kıydılar sana der dolaşır işte
Mehmet Ali kavalı dertli çalar o gün bu gündür
Koyunları dertli çalınca eşlik eder kavalına

İşte o günden sonra ne zaman kravat taksam iskarpin giysem
Mehmet Ali’nin ümidi Iraz ananın fidanı
Yetim Salih’in hazin öyküsü gelir aklıma
Dilerim ki ibret alsın Milletim.
04/05/1985