Yorgun kalem

Büyümüş kelimem küçüldü artık
Bir cana darıldı yazamıyorum
Yüreği taşlaşmış ölçüldü artık
Kalemim kırıldı yazamıyorum

Yüz hattım asılmış sitemden gülmem
Çift çeşme akarım gözyaşı silmem
Zehirli sarmaşık yılan mı bilmem
Koluma sarıldı yazamıyorum

Yakınlaştı artık uzak melanet
Bakışlarım kaçkın saydım emanet
Canlı mı cansız mı gördüğün bu et
Kemikten ayrıldı yazamıyorum

Değersizleşti bil, pişmanlık, keşke
Bakışlar kaçışkan görüntü başka
Sözlerde kalan bu güzelim aşka
Acılar karıldı yazamıyorum

Aras’ım kibirdir serilen yosun
Yağdırdı içini gerilen muson
Çıkışı duvarla örülen en son
Durağa varıldı yazamıyorum

İSHAK ARAS
ishakaras ( mihman)
30 Ocak 2021

Dost kalemlerden

Eğdik boynumuzu kul olduk naçar,
Kimi gün avuçta, kimi gün uçar.
Gönlümden dilime, düşmekten kaçar.
Zamanla duruldu, yazamıyorum…Zekeriya Duman

Kulunda derdini yazanı bilir
Hakkın keremine ezanı gelir
Bizimle gelende güzeli olur
Duygular sarıldı yazamıyorum


Güzel bir şiirin manasında bu
Akılı olanın yarasında bu
Bilinmez alemin narasında bu
Yazanda gerildi yazamıyorum


Dertlerim elemim kaderden bunu
Silemem olanı aklımdan şunu
Ufuklara yazdım görünen hani
Kalemler kırıldı yazamıyorum...yorgun bakışlar

Hayat bir maraton, upuzun bir yol
Her yol ayrı sınav, ayrı birer kol
Tüketti beni bu, biçtiği başrol
Üstüme kuruldu, yazamıyorum...Katdelen -1