AY KIZ
 
Yakarken sahrada gündüzün kumu,
Hayalden gerçeğe indirdi Ay Kız.
Gülünce gözleri açtı uykumu
Bin türlü derdimi dindirdi Ay Kız.
 
Açıldı sinemde aşkın kafesi,
Titretir arzular ezgidir sesi,
Al dudaklar sanki cennet kapısı
Şuh eda bir buse kondurdu Ay Kız.
 
Gerdanda bir beni, sunalar öter,
Sahrada bir vaha kumlu yel eser,
Gündüzler sımsıcak gece buz keser
Kara kıştan yaza döndürdü Ay Kız.
 
Rehber oldu ahu gözler yoluma,
İpek saçlar doldu tel tel elime,
Söylenecek sözler geldi dilime
Sus dedi yangını söndürdü Ay Kız.
 
Yalnızlık çöllerde kum eder taşı,
Altın elmas gibi döker gözyaşı,
Gülistan goncası sinede başı
Açınca ağzını yandırdı Ay Kız.
 
Ressam Halil, geçti sahrada gece,
Ter karıştı tene bir uçtan uca,
Dolunay kıskandı vuslatı ince
Bir hayal gösterdi kandırdı Ay Kız.
 
Halil GÜLEL
Düsseldorf / 20.08.2016
(Ay Doğmuş Yüzünden Aydan da Güzel)