Hâşa!

Gündemin avutucu şatafatından vaktin gerçeklik farkındalık ve rahmet avuçlarına kendini atmak. Birilerinin benlik psikolojisi, hodgam cümleleri, sahte inşirâhlar iç çekişler, manasız ve gayesizce.

"Dile vicdan gerek, alınlara âr,
Kalplerin ihyası tevbe istiğfar."

Gözlerim umutsuzluğa yelken açsa da; karmaşık duygulardan sıyrılıp hakikat buğusuyla cürümlere çarpa çarpa tevhidin berraklığıyla hastalıklı fikirleri unutturan tefekkürle bitiriveriyor. Hikmetten suâl mi hâşa!

İstemem

Yelken açtım yalnızlığa kederden
Hüzünlüyüm başka soru istemem
Sevinç tasa belki yazı kaderden
Gül kokmayan pembe moru istemem

İzzet nerde kelimeler pek arsız
Müntesipler ıstırapsız duyarsız
Saat bozuk yelkovanlar ayarsız
Dudak büken şaşı körü istemem

Gözyaşlarım tek sermayem tâatim
Mecnun gibi vâhta geçti sıhhatim
Sarsılıyor bir nefeslik hayatim
Şâirlikmiş alın geri istemem

İstemen ben fakat lâkin amalı
Sokağım ben yırtık sırtı yamalı
Câmi önü kovalıyor hamalı
Sağır vicdan dilsiz sürü istemem

Dost bağına pür edeple girilir
Tevazuuyla rızasına erilir
Riyâ haset gösterişler sorulur
Kulluk yeter başka yeri istemem

Ömer Ekinci Micingirt