Ne halin arz eder ne derdi söyler
Kuytu köşelerde yatar garipler
Bir derdine her gün bin derdi ekler
Derdi lokma yapar yutar garipler

Kenarda dururlar, pek görünmezler
Ne dertler içinde, fark edilmezler
Gece yorgan yapar gamı kederi
Acıya ’’bal’’ diye banar garipler

Gidiyor boşlukta yükü gam keder
Bir sürü çileyi yüklemiş kader
Ne dayı ne emmi var nede birader
Umutsuz umuda gider garipler

Akşamdan sabaha yoktur ayranı
Ekmeğine katık yapar soğanı
Hazine sayarlar elde olanı
Kedere ’’bal’’ diye banar garipler

Tencere dert kaynar yanan sobada
Odun bulunurda yanarsa soba
Kömür görmemiştir belki aylarca
Soğuğu yorganla örter garipler.

Arar iş bulamaz koşar nerdeyse
Hamallığa talip beyler ’’he’’ derse
Ondada torpil var, yoktur kim kimse
Çaresiz evine döner garipler

Halini arz etmez kime kimseye
Yağcılık yapamaz ağaya beye
Elinde diploma sırtında çile
Koşar sağda solda döner garipler

Çalışır üç beş gün bulduğunda iş
İş dersem hamallık yok’ ki başka iş
Onunda parasını alması zor iş
Ağanın peşinde koşar garipler

Babası zor bela okutmuş onu
Belki bir iş bulur kurtulur sonu
Ama ne çar ’ki çile dert dolu
Diplomayla derde koşar garipler

Şiir ustalarından
Bi baksan boyuna koca bir çınar.
Sanki felek onu bu halle sınar.
Bir tas çorbaya birleri biner,
Şükür eder durmaz dili garibin.......Birisi...