BAKTIKÇA
baktıkça buğulu pencerede gözlerini görüyorum
dalıyorum uzaklara sensiz geçen her anımda
aklımı oynatıyorum her saniyede
yokluğunla üşüyorum kar yağan pencerede
sarılıyorum bak yine yalnızlığıma

sorma ne haldesin diye deli divaneyim
geçmek bilmeyen zamanlarda
gece oluyor sönüyor tüm ışıklar
şehrin sokakları ıssız şimdi

yüreğimse odam gibi bomboş
boğuluyorum nefes alamıyorum bak
sarılıyorum sigarama duman duman
çekiyorum içime her tanesi bir hançer
saplanırken yüreğime ölüm geliyor aklıma

sensizlik ölüm diyorum zaten
ölsem ne yazar bu saatten sonra
dokunamadık ça o güzel tenine
okşayamadıktan sonra ipek saçını
duyamadıktan sonra billur sesini
bakamadıkça o ceylan gözüne

ne işim var diyorum bu dünyada
yine sen geliyorsun aklıma
bir umut var belkide günün sonunda
gelirsin diye kulak veriyorum ıssız sokağın sesine
ne gelen var nede giden bakıp kalıyorum öylesine