Bu şehire akşam çöküyordu
Yine gök yüzünün ellerinden.
İçimde yağmurlar yağıyordu yine
Durmadan zonkluyordu şakaklarım.

Düşünüyorum yine yalnızlığımda
Çaresizliğin onüçüncü basamağında
Nasıl çareler bulurum diye
Oysa sensin çare, benim için.

Yaşanmaz oldu bu şehir, yine sensiz
Yağmurlar yağıyor yüreğimin sokaklarına.
Hasrete bekleyişler ağlar uzak bir kentte
Sen gittin diye,yoksun diye bil ki.

Yaşanmaz oldu bu şehir, bense sensiz
Zaman saldırgan kuduz köpekler gibi.
Tutsak etmiş çaresizlik...
Yaşanmaz dünyasına onca insanı
Kötü bir oyun bu her gün yeni baştan oynanan.

Şimdi sen çok uzak, çok uzak bir kentte
Bense sancılı gecenin karanlığına tutsak
Ya yaşayan insanlar ; dert tasadan uzak
Onlar hiç ıslanmadı yağmurlarda.

Onlar hiç beklemediler sevdiklerini akşamları
Hüzün şarkıları söylemediler çaresizlikten.
Onlar da sevselerdi yürekten böyle
Girmediler aşkın sihirli renklerine
Onlar içmedi karanlıklarda acıların meyini.

Aygün Deniz 18.01.2021