Evvel ahirde dil sukuta gebeydi,

Konuşmak melalin bir hasretiydi,

Sevda iklimine şevkin asudesiydi,

Aşk henüz zadeyi an’ı bekleyendi.



Kalbi serencam, aşk için bahardı,

Ruhi inkişaf bereket sağanağıydı,

Sevgi renkler asudeliğinde akandı,

Kan, hevesleri coşturan damlaydı.



Nisa, yaratılış olarak çok zarifti,

Halin dilinde edebin kanaat eliydi,

Sessiz hıçkırıklar, niyaz davetiydi,

Ağlayan gözler varlığın hamiyetiydi.



Sürekli çığırtkanlık edebin değildir,

Kanaat ikliminde habersiz solmaktır,

Nedamet aşkı kurutan bir bühtandır,

Ruh vuzuhunda istikbal anlaşılacaktır.



Mütemadiyen eksiği aramak yanılgıdır,

Şefkati anmayan kalp aşka yabancıdır,

Sevda sağanağına yağan yağmur vardır,

Toprak, en bariz yardır seni anlatandır.



Kıskançlıktan o güzel gözlerini köreltme,

Dirliğin birlik için şart olduğunu önemse,

Güveni bir kez vehimlere emanet edince,

Kanaat kaybolacaktır aşkın dile gelse de.



Ruhun özgürlüğü, kalbin sahibinde birliği,

Sadakat iklimine şart olan vefa şahitliği,

Yanılgıların lekeleri hamiyet için suhuleti,

Niyaz için sabrın seferber edilen zarureti.



Rahmet devam ediyorsa mühleti nefeslen,

Yapılan tercihlerde sen kalbinde temizlen,

Hükmün sahibinde serinle, vehme yönelme,

Sana tevdi edilmeyen yargıçlığa hiç özenme.





Mustafa CİLASUN