SEVGİLERİN KEDİSİ

-Sevgili kızım Rabia Betül’e-

Gir can evime yat orda asude ve rahat
Sevgimi yorgan edip yüreğinin üstüme
Uzat göreyim gözlerinin aynasında
Orda şenlik akşamları nasıl da görkemli

Işıl ışıl fanuslar gece karanlığında
Aşk dürbünü giz bekçisi ölüm gezegeni
Renk renk desen desen ne varsa zengin
O yumuşak tüylerinin okşayışı serin

Esnek narin bedenli sevimli küçük kaplan
Ve masumca bir tilki melek yüzlü canavar
Okşamak isteyince başını sevgilerin
Odağı olursun sen o en mesut imgenin

Değince dalgalanan durgun sular gibi derin
Varla yok arası an suda ölgün cereyan
O aşkın işleyişi tene vurduğu zaman
Canlanır bu aynada sevgili küçük perim

O denli cana yakın olabilirdi ancak
Okşanmaya istekli sevecen bakışların
Birleşirken karşıt ruhlar bu görüntüde
Büyümüş ta küçülmüş o en vahşi hayvanın

Kadından dönme varlık yerini alan onun
Bazen gaddar bir pençe olur özdeyişlerin
Ve dostluk göstergesi ey tutsak ve tutkulu
Sahibini avlayan kölelerin mahmuru

Ey muhteşem tembellik nerdesin sesli sukut
Nerdesin hayat ve nizam o saltanat ihtişam
Bak o yürüyüşlere emindir hep kendinden
Sevildiğini bilir baş köşeye kurulur

Taçlarına oturur en büyük kralların
Saltanatı sınırsız bu sonsuz krallığın
Oynaşmalar cilveler kırıtmalar hep ondan
Dört ayak üstü düşer sevgi alanlarına

Ne sırtı yere gelir ne bir yerden kovulur
Reddedilmeye gelmez sırnaşır yaltaklanır
Biraz yüz verince çekip yırtar astarı

Ahmet Kemal