//
.
.
.

hani
dikenine
demini katıp
rengini, rengine sıçratıp
kokusunu güllerden çalıp, masadakilere
kadehlensende gönlündekine bir “ahh” çekip
yudumsandığın yamalı bir sevda göçün oldu mu senin hiç

,

hani
bazen
seninde
kirpikler dolusu
bulutlandığın , kadehten
boşalırcasına sağanaklanıp yağmak
isteyip de bir damla bile damlayamadığın oldu mu senin hiç

,

“sofra
kurdum
çilingirden
hadi gel demlenelim
inceden, incitmeden” yada
“kur gönlünün terasına bir sofrada geleyim bekletmeden”
diyeceğin, omuzuna külleneceğin bir dostun oldu mu senin hiç

,

hani
diyorum ki
içtikçe sarılacağı
sarıldıkça, dolanacağı
sabrı kadehine boşaldıkça için, içini
dışına yuvarlayacağı, tadı, asidi daha fazla kaçmadan
bu kahpe dünyanın bir can dostu olmalı, olmalı değil mi insanın…

.
.
//

ilhanaşıcıocakikibinyirmibir