Kan ağlarken âlem ârz gönül gözüm yas tutar!

Hakkı görür arifler o manaya bakınca
Miras kalır ellere gözler yana akınca
Adam gibi adam ol kindir kana sakınca
Câl-i aşkın bedeni dikenlidir tüm yollar.

Rabbine sevdalanan aşkına meftûn olur
Aşkına sarhoş olan secdede durgun olur
Sensin diriye mihrâk ,mahlukat senle solur
Rûz-i cezada şaşkın perişan olur kullar.

İnsan aslında âciz sevdasıyla çok büyük
Gönüllerde taht kurdu davasında büyüklük
Canı her zerresinde çırpınırken o küçük
Kızıl kıyamet kopsa imânım küfrü sollar.

Arif olan utanır avam halka bakınca
Öncen bir damla suyken şol insana akınca
Hâk huzurunda huzur can uğruna yakınca .
Gülden köprü kurarlar, aşkına aşık kullar.

Hakk’a yöneldi gönül, halktan çekti elini,
Sükuta eren gönül, lâl eyledi dilini,
Yegâne o varlığa, yegânenin belini
Dilşikeste olan kul, huzurunda lâl olur.

Girdab-ı belâyla ah, vuslatım olsun EY RABBİM
Adem-i te’lîfiyet, ah sonbulsun EY RABBİM
Aşkûllahla yanarken sarsın nûrun EY RABBİM
Hikmetiyle rahmeti O nurûyla âlânûr.
*
Nigâr Bedirhan