Dizde derman olsa çıksam dağlara
Zirvesinde doya doya ağlasam
İçimdeki ah’ı döksem dağlara
Dertlerimi saya saya ağlasam

Tüm çiçekler etrafıma derilse
Sümbüllerden yere minder serilse
Yastık diye bir top nergis verilse
Üstüne baş koya koya ağlasam

Rüzgâr gelse bağdaş kurup otursa
Figanımı ummanlara yetirse
Seher yeli yârden türkü getirse
Gaydasına uya uya ağlasam

Dinledikçe dağın gözü ıslansa
Duman çökse koyakları sislense
Dağ dayanmaz buna diye seslense
Feryadını duya duya ağlasam

Enginlere doğru bakıp of çeksem
Bir sigara sarsam yakıp of çeksem
Dişlerimi sıkıp sıkıp of çeksem
Neden böyle diye diye ağlasam

Hayaliyle Avşar’dan bir cerenin
Yanar gönlüm ucunda bir çıranın
Sinemdeki baş tutmayan yaranın
Kabuğunu soya soya ağlasam

Çıkarıp da cebimdeki resmini
Açıp baksam katladığım kısmını
Yüreğimde sakladığım ismini
Kayalara oya oya ağlasam

Mülkî der ki dağlar kadim sırdaşım
Dert ortağım arkadaşım yoldaşım
Eteğinde pınar olsa gözyaşım
Tüm cihanı yuya yuya ağlasam

Aslan AVŞARBEY(Mülkî)
09.11.2020-Eskişehir