Yeni bir yılda girdik sessiz ce
Gider yavaş yavaş bu devri alem
İçimizde sızı inceden ince
Acıyla gidiyor bu devri alem.

İçimizi saran bunca dert keder
Bilinmez bir soru ne zaman biter
Bülbül yuvasında baykuşlar öter
O ses ile gider bu devri alem

Azrail her gece bin bir kapıda
Genç ihtiyar demez alır yanına
Gönderip toprağın kara bağrına
Acılarla gider bu devri alem.

Canlar Azrail’le pençeleşmekte
Gitmiyor bir türlü inat etmekte.
Ecinni tayfası bayram etmekte.
Canları yakıyor bu devri alem.

Kimsenin kimseden yok bir haberi
Damat hiç görmüyor kayınpederi
Ölenin üstündeki elbiseleri
Yakarak gidiyor bu devri alem

Bilmiyoruz daha zaman çok mu var
Ufukta yeni bir umutsuzluk var
Kış daha gelmedi ne zaman bahar.
Hasretle gidiyor bu devri alem.

Bir sızı bitmeden biri başlıyor
Canlar her gün yeni acı yaşıyor
Herkes bir birine virüs taşıyor
Virüsle gidiyor bu devri alem.

Kabe hasret kalmış insan seline
Mabet hasret kalmış cemaatine
İnsanlık bir çaba ferasetine
Koşarak gidiyor bu devri alem.

Hiç kimse bir pay çıkarmaz kendine
Bunca felaketler nedendir diye
Yaşanırken zulüm zulüm üstüne
Bihaber gidiyor bu devri alem.

Hiç akıldan geçmez şöyle bir soru
Kadın katliamı zirveye doğru
Vahşetin içinde kaç vahşet dolu
Habersiz gidiyor bu devri alem

Ey insanlık artık yön ver kendine
Dönelim o eşrefi mahluk haline
Bakmadan cinsiyet ve meşrebine
Huzur ile gitsin bu devri alem.

Yarın daha güzel yeni umutla
Renklere boyansın deniz dağ ova
Muhteşem bir güne uyansın dünya
Kardeşlikle gitsin bu devri alem.

Her inanç sahibi kendi diliyle
Yönelip sırların hakikatine
Kalbi duygularla o saf haliyle
Yönelerek gitsin bu devri alem