TABLO 2 

Enstantane 


Dostlar 
Bir zamanlar 
Benim de 
Irmakların çağıldadığı 
Bir vadiydi yaşamım 

Bir gün ansızın 
O gülü kucakladım 
İhtirasla sarıldım ona 
Bulunca onu tatsız tuzsuz 
Yitip giden pırıltıyı 
Onulmaz sevinci 
Olanca hızımla kaçtım 
O dünyadan 
O yıkık o harap yerden tiksindim 
Ey cahillik ey yoksulluk ey saflık 

Sizinleydi tüm yaşantım 
Varım yoğum dünyamdınız şenliğim 
Beynimdeki düğmeleri kopardım 
Rüya neymiş hülya neymiş anı ne 
Sevinçleri yasakladım ümitleri yok ettim 
İçimdeki o canavar kudurdu 
Benliğimde ne buldumsa mahvettim 
Tükenirken şeytanlara emrettim 
Yok edin suçlarımın izini 
Çığlıkları durdurdum ağlayışı susturdum 
Tanrım talih yetmedi 
Batakları yurt edindim umutları savsakladım
Çılgınlıklara sarıldım koyuldum 
Tanrım talih yetmedi 
En sonunda hakikati anladım 

Yokladım çizgisini geçmiş günlerin 
Dönmek için yeniden o günlere 
Doyurmaktı kursağımı niyetim 
İyiliktir o 
Al bir serüven daha sana 
Bir sansar olarak kalacaksın sen 
Diyen oydu tanıdım şeytan 
Beni taçlarla agulayan altın 
Kahrol olanca ihtirasınla 
Diyerek 
Haykırdı o iğrenç gülüşüyle 
İşte bencil bunaksın sen 
Koskoca bir budala 


Ama şeytan bırak beni 
Daha körpe birini bul ben bittim 
İsteme artık benden 
Korkunç günah işlemememi 
Ben 
Bir kaç arık sayfa için 
Bu çokça kirlenmiş ömür defterini 
Yakıp kül edeceğim

Ahmet Kemal