Ne kadar boş kimi zamanlar,
Sanki hayal ve düş,
Gerçeği istemlerinin,
Gerçeklerden kaçış.
Kimi gecelerde bakarsın göklere,
Şu Zuhal, şu Seher yıldızı dersin,
Gece maviliğinde göklerin,
Kendince baş başa sohbet edersin.
Sahillerinde denizlerin,
Çırpınan dalgalarda yüzersin,
Kumsalında gördüğün boş midye kabuğunda,
Yaşamdan bezersin.
Sisli doruklarında dağların,
Süzülen kartallara bakar da,
Bekleşen tavşan yavrularında
Sessizliği sezersin.
Cerenlerin yarınlara umudu,
Bir çimdik süt, ya da bir çiçeğin taç yaprağı,
Kimi korur soğuklardan,
Kimi yüktür koyuna yapağı.
Renklerinde ararsın sevgiyi kelebeklerin,
Kısa ömürlerinde koca bir yaşam,
Kovuklarına saklanır ya koca ağaçların,
Korkularında her akşam.
Kimi varoşlarında şehrin yoksul,
Kimi meyhane köşelerinde sarhoş,
Kimi yangısını sevda sanır,
Utancıyla kalır eli boş.
Kiminin sadece yaşamak tek emeli,
Kimi kırmakta herkesi,
Kimi inceliğiyle ünlü, kimi mağrur, kimi hoş,
Kiminin çıkmaz dövsen de kısılan sesi.
Sen yaprağında yaşa güllerin,
Ben çalılıklarımda mutlu,
Solumak her şeyi unutup en iyisi,
Yarınlardan umutlu.

26.Temmuz.2008 12.15