Zır muhteşem!

Bir kahraman emmim vardı, namı diyar zır Muhteşem
Karıncayla kavga eder, ambar yakardı muhterem
Evde dirlik düzen olmaz, yaşam olurdu cehennem

Eşeğe gücü yetmezdi, alır palanı döverdi
Avrada gücü yetmezdi, çocuklarını söverdi

Caketlerin düğmesini, keser tesbihe dizerdi
Bazı eve gönül koyar, alır başını giderdi
İnat eder eve gelmez, çöldə, tarlada yatardı

Demem o ki sirkə idi, küpüne zarar verirdi
Korkar idi hanımından, küsmeğe karar verirdi

Askerlikten dem vururdu, rütbesini gösterirdi
Sıra savaşa gelince, fırtınalar estirirdi
Araya girmeyin derdi, sözü yarım kestirirdi

Anlattığı hikayeye, kargalar bile gülerdi
Bazen bir gülme alırdı , sık sık gözünü silerdi

Garibim zarar vermezdi, hiç kimseyi hor görmezdi
Ne varsa dilinde vardı, karıncaları ezmezdi
Namusluydu, arı vardı, el kapısında gezmezdi

Her güzelin kusuru var, bu da avrattan korkardı
Biraz cesareti olsa, evi başına yıkardı

Günü geldi vade doldu, ayaksız bir ata bindi
İşte şimdi rahatladı, avrat korkusunu yendi
Yer yüzüne doyamadan, toprağın altına indi

Koy desinler bu alemden, zır Muhteşem geldi geçti
Ne zalime boyun eğdi, ne bir çorbasını içti
20/12/20. H. Işık