Ne zaman dalında sararmış yapraklar görsem
İçime güz dolar, ayazlarda kalırım
Sevdamın gün görmüş çiçeği üşütür beni
Duygularım alabora olur, batarım denizlerde
Kuşsuz gökyüzü ağlatır, içten içe yanarım
Hatıralar canlanır gözlerimde
Uçup gidersin sıcacık kollarımdan martı misali...

Ay üşür, yıldızlar siner kuytu bulutlar ardına
Gün karanlık, güneş sürgün eder
Ay doğmaz, mehtabın güzelliği kaybolur
Deniz delice kabarır, boğulur yakamozlar
Rıhtımlar kâbus, düşler ziyan
Sarhoş çığlıklarım paramparça gecede
Kumsallarda koşar, çılgınca kendimden geçerim..

Şimdi sahiller kimsesiz, bende sensizlik sancısı
Aralık vurgunu zemheri bağrımda depreşir
Mavi gül kokusu tenin uzak diyarda
Duygularımı ısıtan öpüşlerini arar oldum
Akşamın sessizliğinde sığıntı gibi odama çekilir
Efkarıma kuzinemi yandırırım sıcaklığınla
Yokluğuna derman çayımı demlerim tutsak aşkınla...

Zafer Direniş
...

Karabulut