ABDULGANİ SARIKAYA

Tayin olmuştun Kokaksu Lisesi’ne,
Kulak verdin yöre halkının sesine,
Bir genci daha yetiştireyim derken,
Hiç acımazdın sen kendi nefesine…

Öğrencilere içli baba gibiydin,
Öğretmenlere bir akraba gibiydin.
Gördüğüm, bildiğim Dünya hayatında,
Ülkesine sadık bir teba gibiydin.

Nerde ne zaman görsen bir bekarı.
Beklemezdin, tam yol, açardın çakarı.
Ne yapar n’eder bir yolunu bulurdun,
Baş göz eder, yapardın koca, karı...

Okulda bir işi bırakmazdın yarı,
Hatta ilk sen getirdin bilgisayarı.
Kimse dokunmasını bile bilmezken,
Uğraşır, ona da verirdin ayarı.

Gezdirirdin gençleri Ankara, Bolu,
Arada Bartın, Karabük, Safranbolu…
İki kere de İstanbul’a gitmiştik,
Durmaz, dolaştırırdın hep sağ solu…

Hafta sonları binerdik arabana,
Ara sıra kızardın, herkese, bana.
Birkaç öğrenci, veli gezdikten sonra,
Sürer arabayı dalardın ormana…

Ocak yapar ve çalı çırpı çatardık,
Terbiyeli Antep kebabı atardık.
Sen Sümmani’den çalıp söylerken,
Biz, yan ağacın dibinde yatardık.

Cağ kebabı yapardın kendi elinle.
Bizleri dinlendirirdin hoş dilinle,
Her seferde Dadaş olduğunu söyler,
Durmadan övünürdün serhat ilinle.

Sonunda Erzurum’a da tayin oldun,
İyice piştin ve tecrübeyle doldun.
Yıllar sonra beni karşında görünce,
Dedin ki “beni burada da mı buldun”

Haber aldık, yakalanmışsın salgına.
Varamadık, duramadık son talkına,
Bir acılı haber, bir de selam olsun,
Zonguldak, Çaycuma, Kokaksu halkına…

NAFİZ TANÇAĞLAR
11 Aralık 2020 C.14.20
Sefaköy/K.Çekmece/İstanbul