TOPRAK OLAN HAYALLER
Yazamadık mutluluğun şiirini
Sıkıntılar yağıyor yağmur gibi
Karantinadayız esir aldı dünyayı bir bakteri
Bizse izole yaşamın prangasız gönüllü köleleri
Yoksa bilmeden olabilirsin birilerinin katili
Sıkıldık demeyin takın size ağır gelen maskenizi
Bak soğudu bedeninde emziren bir annenin sütleriyle hayalleri
Oysa geride bıraktığı ağzı süt kokulu bebesiydi
Sessizce gömüldü umutlarıyla beraber nice insan bedenleri
Korkuyla üzüntüyle uzaktan uğurluyoruz cemaatsiz cenazeleri
Sevemedim sevgisiz sarılmasız yeni dünya düzenini
Öğrendiğim bütün değerler ters köşede yitti gitti
Oturma,kalkma, sevme sakın öpme büyüklerinin ellerini
Sebebi sen olabilirsin ağır olur töhmeti
Koca bir demlik çay demledim seyrediyorum Pencereden kuruyorum uzakların hayalini
Bir papatya tarlasında kokluyorum geleceği
Kış geçecek elbet baharda gelecek
Şiirler bile yazacağım o zaman papatyalı kelebekli

Fahriye Turgut