Bir zamanlar bizim de bir köyümüz var idi
Geçim derdi ayırdı köy hasreti bol oldu.
Köydeki bizim evler şu gönlüme yâr idi
Ayrıldık birer birer evimiz bir hâl oldu.

Dünyayı ben çocukken tanımıştım orada
Şimdi köyde değilim yok ki köyüm burada
Şansta Kadirli çıktı çekilen o ‘kura’da
Bu güzel ilçe bana hem kanat hem kol oldu.

Memleket bana göre çocukluk geçen yerdir
Çelik çomak oynanan uçurtma uçan yerdir
Varsa oğlak kuzunun ağıldan kaçan yerdir
Artık köyde yaşamak geçmiş bir hayâl oldu.

Ahırda koyun kuzu kovandaydı arılar
Tarlaya ekilirdi pamuk ekin darılar
Kendimiz ekemezsek ortak işi yarılar
Köy defteri dürüldü böyle hasbihâl oldu.

Camız inek koyunlar bekler idi baharı
Köyde açardı zambak hem de renkleri sarı
‘Sarıbahçe’ denilmiş köyün isim kararı
Şimdi ‘Yeşilbahçe’dir değişti kaç yıl oldu.

Genç nüfus göçüp gitti o günde çıkış yoldu
Okulumuz kapandı kimse yok yıllar oldu
Öğrenci olmayınca çiçek ağaç hep soldu
Üretim merkeziydi şimdi de kırsal oldu.

Benim köyüm vatanım gözümün açıldığı yer
Okul görev bahane ayırdı bizi kader
Fazla gidemezsem de yine beklerim haber
O benim köyüm idi heyhat şimdi el oldu.

Geçmişte kaldı şimdi gelmez artık o günler
Hatıralar yâd olur ancak torunlar dinler
Şimdi dijital olduk tembelleşti zihinler
Köy aklıma gelince gözyaşlarım sel oldu.

Ey köyüm, zambak yoksa hiç mi bari gülü ver
Acıma teselli ol yüzüme bir gülüver
Bülbül aşkından feryat ediyorken gül över
Behlül köyün aşkıyla görün bir abdal oldu.

06.12.2020