Burun kıvır halime yüzünü çevir gitsin,
Bir gün aynı hâllere girdiğinde görürsün,
Dilemem ki yaratan kimseyi dertli etsin,
Gün gelir sevdiklerin gittiğinde görürsün.

Çekmeyene kolaydır elbet teselli vermek,
Yüreği yanmayana ateşi serin görmek,
gecelere hüzünlü güne hasretli girmek,
Gözlerini sağanak ettiğinde görürsün.

Her nereye gidersen anılar orda olur,
Gizlensen en kuytuya mutlaka arar bulur,
Koskocaman maziniz karşında canlı durur,
Izdıraplar canına yettiğinde görürsün.

Bakarsın albümlere kâh güler,kâh ağlarsın,
Belki diye olmaza umudunu bağlarsın,
Özlem fizânı aşar köpük köpük çağlarsın,
Toz pembe umutların yittiğinde görürsün.

Anam,babam yârim var,
diye mezar başına,
Gidip yüz sürdüğünde o buz gibi taşına,
Sabır üzgün,biçâre bakınca gözyaşına,
Acılar ciğerini dittiğinde görürsün.

Ellerini öpecek, dizlerine yatacak,
Yavrum diye şefkâtle gözlerine bakacak, kalmadıysa
öksüzlük taa! ciğerden yakacak,
Hayat seni kendinden ittiğinde görürsün.

Kalınca tek başına dört duvar arasında,
Kabûslar halây çeker gecenin karasında,
Merhemler aciz kalır yalnızlık yarasında,
Yaşamaktan hevesin bittiğinde görürsün.
Zehra Yılmaz.
05.12.2020.