AKİF’İN ŞİİRİ 


Ne zaman Akif’i düşünsem 
Kelimenin gücü gelir aklıma 
Hemen 
Ne sihirli şeymiş kelimenin gücü derim 
Nasıl yarattı o 
Kelimelerden bir büyük dünya 

Nasıl yarattıysa yarattı 
Kelimelerden büyülü bir dünya 


Ne zaman Akif’i düşünsem 
Som imandan yapılmış 
Bir anıt gelir aklıma 
Som imandan yaratılmış biri varsa odur derim 
Ebu Bekir gibi 
Som imandan yapılmış bir heykel 

Veya Hayber’in kapısını kılıçla kaldıran Hz. Ali 
Canlanır gözlerimin önünde 

Ne zaman Akif’i hatırlasam 
Hayatı hiçe sayan 
Bir kahraman gelir aklıma 
Şaşarım 
Bir fani nasıl olur da 
Som düşünce som aşk som ideal olur da 
Etiyle kemiğiyle yaratılmış bir insan olarak çıkar karşıma 

Ne zaman Akif’i düşlesem 
‘Eşin var aşiyanın var baharın var ki beklerdin 
Kıyametler koparmak neydi ey bülbül nedir derdin’ 
Diye haykıran şair gelir aklıma 

Ne zaman Akif’i hatırlasam 
Tacettin dergâhında 
Elini alnına dayayarak uzanmış fotoğraf gelir aklıma 
Dayanamam 
O mücessem iman 
Ruh ve fikir adamına 
İşte bu derim 
İnsan bu 
Yaradılış gayesini bilerek yaşayan 

Ne zaman Akif’i ansam 
Eşsiz bir ahlak abidesi 
Dikilir karşıma 
Ahlaka en muhtaç olduğumuz şu zamanda 
Onun heykelini dikelim derim 
Kentin en büyük meydanına 

Ne zaman Akif’i düşünsem 
Serapa aşk 
Serapa iman 
Serapa aksiyon gelir aklıma 
İşte aşk işte iman işte aksiyon 
Budur derim 

Ne zaman Akif’i hayal etsem 
Tacettin dergâhında 
İstiklal Marşını 
Duvarlara yazan adam 
Gelir aklıma 
İşte şair budur derim 

Ne zaman Akif’i ansam 
İstiklal Marşı ödülünü 
Elinin tersiyle itip 
Paltosuz gezen bir adam 
Gelir aklıma 

İşte inancı için yaşayan adam derim 
Olursa bu kadar olur başkası yalan derim

Ahmet Kemal