5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1317
Okunma
Coşmuştu yine durmaksızın akıyordu
Saftı temizdi yürek vurgusu gibi
Parçalamadan aktığı yeri,
Toprağın tenine değmesidir
Onun ıslaklığı soğukluğu
Nelere boyun eğemedi ki ?
Neleri yeşertmedi ki ?
Neleri beslemedi ki ?
O durgun saf akışıyla
Dere boylarında çağan ırmaklarda
Anlamıştı sanki kesileceğini
Bir gün kuruyacağını
Salıvermişti son damlasını köklere
Akan zaman duran zaman gibi
Cevap Yaz