Kusura bakma şair!

Kalemler kılıç olmuş, dosta nefret kusuyor
Kusura bakma şair, bu alemi sevmedim
Satırlara saklanmış, dost yolunu pusuyor
Kusura bakma şair bu alemi sevmedim

Şair dediğin şair, kalemi çıra olur
Kelamlar bal özüdür, satırlar şıra olur
Teraziye koy sözü, yürekte yara olur
Kusura bakma şair, bu alemi sevmedim

Şair dediğin şair, dost kuyusu kazar mı
Bir küçük incinmeyle, aleyhine yazar mı
Sen örnek olmalısın, şair dostluk bozar mı
Kusura bakma şair, bu alemi sevmedim

Kaleminde ağu var, ne yenir ne içilir
İki kadehten sonra, sırlar yere saçılır
Ahitler unutulur, kara kutu açılır
Kusura bakma şair, bu alemi sevmedim

Bu günü geçtim şair, fi tarihi baz olur
Sadakat rafa kalkar, her hareket naz olur
Aylarca küs kalınır, yıllar bile az olur
Kusura bakma şair, bu alemi sevmedim

Sözümde kusur varsa, affola bundan sonra
Kim kimi karalamış, kim sövmüş benden sonra
Kulaklarım kapattım, kim demiş kimden sonra
Kusura bakma şair, bu alemi sevmedim

Ben yazmazsam şiirler, öksüz kalacak değil
Biliyorum şiirler, huzur bulacak değil
Hüseyin bundan sonra, şair olacak değil
Kusura bakma şair, bu alemi sevmedim
H. Işık. 28/11/20