Bir zamanlar,
Sararmış yapraklar gibiydim, soğuk ve yalnız.
Yalnızlığıma terk edildim, bırakıldım apansız.
Önümde daha gidecek uzunca bir yolum,
Zaten seni andığım gün sarhoştum.
Bıraktığın gün beni, daha da olgunlaşmıştım.

Bir zamanlar,
Aradan geçen yıllar, yıllar sonra.
Rastladım sana, bir sonbahar sabahın da.
Uzunca baktım sana şöyle bir uzaktan,
Halin vaktin yerinde mi? diye,
Beni gördün ve seslendin, sevindin yine.
Halen daha beklentin,
Bir gün bana dönecek diye.
Uzaklaştım sessizce,
Sensiz geçirdiğim günlerim, bana hediye...

Bir zamanlar,
Uzaklaştırmak istediğin de beni.
Anladım ki, kaybetmekten korktuğum için seni,
Her gece resmine bakıp şarkılar söylerdim.
Deliler gibi,
Artık beni benden sonrasına.
Bir zamanlar diye başlarsın anlatmaya.
Dostça kal iki gözüm, dostça kal.
Seni artık kaybetmekten korkmuyorum.
Hoşçakal... ( DeN!Z )