bir veda busesi belki de
ilk ayrılıktan kalan yorgun nefesimiz
bir umutlu bir umutsuz
yıllara, yollara bakıyordu
hasretin içimde kalsın hicran


ey gül yüzlüm !
bir tuvale benzer geceler
üstümü örter seninle yalnızlığım
ay halesinden bakma
deli fırtınalardır üstümüzde
şimşekler çakıyor
yarılmış göklerimiz
arka bahçemizde yağmurlar
bir vedaydı sen giderken ince ince
ıslanmıştı aşka gözümüz


bir rıhtıma vardım az ötede
yürüyen adımlarımla aşınan
sen giderken ağladı arsız martılar
bir ışık şovunda yorgun
derinlerimde sönüyor yakamozlar
Boztepe yokuş yolu dert çıkar
şimdi gelsen de Karadeniz’de
hangi y’ara bende çiçek açar


seni içimdeki gül kokularına kattım
hatırladıkça solan goncamdın
bir daha kesişmez yollarımız deme
beyaz güle benzer teninde
hasret kokuyor bugünde
dualarım sağlına hasretim varlığına
alıp da başımı gittiğime bakma ne olur


bu ayrılış belki de,
canıma gelen son ayrılık
ağlama bir yerlerde
bil ki sevginden sevende ölmez
sende gül bir yerlerde


ahın kalmasın bende
aşkına güldüm, yapraklarım döküldü çoktan
gelecek baharlarımız var mı daha
bugün değilse yarın, olur belki de
sevgilerde çiçektir, açar bir gün
ağlayanda güler yeter ki inan
karların içindendir gelen
umutla dolu sendin kardelen


29/11/2020 İSKENDERUN