Adem Ulutaş

Öldüğünde Sevdalın

Hayat ne ki sen yoksan/ yokluğun ölüm demek
Sensiz çok şeyim noksan/ perişan halim demek
Yakamazsın yanmışı/ ben aşkınla yanmışım
Kızgın fırına soksan/ fırına zulüm demek

İster zindana attır/ sensiz hayat zindandır
İster zehrini tattır/ Kahbe dünya yalandır
Ellerinden olursa/ boynum kıldan incedir
Ölüm bile vuslattır/ yâre giden bir candır

Sevdamı çöpe atma/ sevgim temizdir benim
Gidip ele anlatma/ sırlarım gizdir benim
Yaşasan da acımı/ belli etme kimseye
Sen acını yaşatma/ derdim denizdir benim

Mecnun eyleme beni/ sahra benden uzaktır
Çöller kavurur teni/ her vaha bir tuzaktır
Sığınağım sensin sen/ tut ki kayıp olmayım
Eksik etme gölgeni/ varlığın son duraktır

Dağ başı duman olur/ yüce dağda hal böyle
Sevdalık yaman olur/ derdin dertliye söyle
Zulmedersin Adem’e/ zengin bilmez ademi
Sevende iman olur/ yüzüme bakma öyle

Salın ey güzel salın/ şu üç günlük dünyada
Bir gün kırılır dalın/ yaşanır mı hülyada
İşte o gün anlarsın/ yüzleşirsin gercekle
Öldüğünde sevdalın/ batar gemin deryada