Akşam olmuştu
Işıklar bir bir yanmış
Ortalık kararmıştı
Yağmur yağıyordu hafiften
Yapraklar fısıldaşıyordu
Gözlerimden düşen sıcak damlalar
Yağmur damlalarına karışıyordu
Hayallerim bile kararmıştı
Karamsarlaşmıştı
Gerçek acıydı
Gurbetin nefesini soluyordum durmadan
Zehirli dumanlı nefesini
Gecenin zifiri karanlığında
Yalnızlığım çırıl çıplaktı yine
Üşüyordum iliklerime kadar
Üşüyordum alabildiğine
Düşünüyordum saçma sapan
Düşünüyordum bile bile..
Kahredici bir sevdadan kalmış
Toz duman sarıyordu hayallerimi
Bulutlar uçuşuyordu gözlerimde
Kahır yağmurları yüklü bulutlar
Asit yağmurları yağıyordu gözlerimden
Meteorlar düşüyordu durmadan
Kalbimin kavrulan çöllerine
Kıyamet kıyamet şiddetinde
Depremlerle sarsılıyordum durmadan
Sarsıyordum kahrolurcasına
Sırılsıklam olmuştum yine
Derinden derine soluyordum
Gecenin ve gurbetin zehrini
Önce düşman sonra arkadaş olmuştuk
Kafa kafaya vermiş yürüyorduk
Deniz ben ve gece
Yürüdük saatlerce yürüdük
Ağladık ve yürüdük saatlerce
Dalgaların kıvrımlarında
Işıklar yanıp sönüyordu
Şimşekler parlıyordu göz bebeklerimizde
Gök gürlüyordu bizimle beraber
İnlercesine inletircesine…
Deniz galeyana gelmiş
Ha bire sahile hücum ediyordu
durmadan dinlenmeden.
Derinden derine inliyor
Fırtınalar estiriyordu yaralı yüreklerde
Ay tutuluyordu ümitlerimde
Yıldızlar yağıyordu hayallerime
Şimşeklerin akislerinde
Sırılsıklam olmuştum yine
Tir tir titriyordum
Kaybolmuş gitmiştim kaybettiklerimde
Kaybolunmuşluğumu biliyordum
Biliyordum.
Ve ona ağlıyor
Ve ona yanıyordum…