Çocukluğum çıka gelir geceme
Aklımı puşt eder..
Kandırır beni...
Alır götürür..sonsuz bir zamana.

Gaz lambasının isli ışığına..
Saman, toprak ve su.
.malzemesi kerpiçten..
Fakir ama sıcak..
Basit bir yapıda çocukluğuma.
Kerpiç duvar, ve sıva..
Ortada yamalı bir soba..gürül gürül yanarken..
Ders çalışırdık..gaz ışığı ne kadarsa

Sıvanın bir parçasıyla yıkardı anam.
Kabı kacağı..
Sohbetleri bölərdi su başında kadınların..
Sabah uykumu...

Dut ağacında salıncak..
Yanı başında iğde..
Genç kızlar salınırdı..türlü türkülerle.
Çocuklar saklambaçta..
En akla gelmez yerler peşinde..
Saklamanın önemi burda..

Lastik ayakkabıları özenle giyerdim..
Delinirse su alırdı..
Ve..
Yedeği yoktu..
Okul yolu çileli..
Boynumda beyaz silgi..
Salınırdı bir ipin ucunda..
Kalem ev kontrollüydü..
Erken tükenirse..yandığım gündü..

Okul sonu, hindi otlatmak düşerdi ödevime..
Bazı sırıl sıklam dönerdim evime..
İnsafsız şimşek çakmaları altında..
Korkuyu yanımda gəzdirdim.
Yılan korkusu, köpek korkusu..
En alışık olduğum arı sokması korkusu..

Pamuk tarlalarına bayılırdım..
Yazın kar yağmış gibiydi..
Göz alabildiğince..
Pancar sönerdim ..çelimsiz halimle..
Sevildiğimde oldu, dövüldüğüm de..
Ama en çok sevildiğim..
Sevmelerim de oldu..on beşimde..
En utangaç zamanlarımda..
Söyleyemediklerimde..gizlediklerimde..
Bazı anılarım çıka gelir..

Gecenin en sevmediğim anlarında..
Ben uyusam o uyumaz..

H. Işık. 13/11/20