Sakin bir orman köyü...
Ve çam ağaçlarının arasında;
Şirin bir ev.
Huzurum !
Sabah, kekik kokuları dağların;
Akşam, andızların...
Gece dostluğu ruhuma,
Yıldızların...
İlhamı yedi renk...
Her mevsimde, her yer, çiçek...
Rüzgâra söylerim türkülerimi;
Yağmurla bazen...
Neler geçer dertli yüreğimden bir bilsen !
Ne yaşarsa yaşasın;
alışırmış,
eninde, sonunda insan...
Duvarlar, üstüne, üstüne, gelir bilirim
yalnızsan...
İçin sızlar, gözpınarlarından,
taşar yüreğinin, diyemedikleri...
Bu dünya hapishane;
Gidemez çekipte,
Tanrı’nın gülemedikleri...
Ya kalemi, ya da mızrabı elinde...
Fısıltılı dualar dilinde...
Suskun sabahlar;
Ahlar, hep, gecelerinde...
Yaşa demiş yazan
Yazgını..
Hiçe, saya, saya, canını.
Umduğun, umudunda olsada;
Kendin sarıyorsun yaralarını !
Kendin sarıyorsun;
Yaralarını.

Nigâr Güler