Bir türlü terkedemediğim şehirler, vardı
Sokaklarında nimet saydığım umut kırıntıları
Bir cümleye sığdıramadığım hoşçakallarımın
.. dudağından öpemeyen hoşgeldinleri olmalıydı sebep

Aslında aşk yıkılan bir enkazdan ibaret
Öncesi kapı, duvar olsa da belki yetinebilirdim
Kapıydı, duvardı ama vardı
Ellerimi dokunduğum da bir mühlet sonra ısınırdı o duvar
Pıtırtıları duyulurdu o kapının ardında
Varlığının ispatıydı bu
Ama hemen o duvarın ardındaydı aşk

Sadece kalben ve ruhen sevebilirdim onu
Hiç dokunmadan, hiç sevişmeden de olsa
.. hisleriyle yaşayabilirdim bir ömür boyu
Arzular hayal, hayaller perde olurdu gözlerime

Gözlerimin kahvesi kimseye açmazdı böylece
Başka bir bina inşa etmek için arazi olmazdı ruhum
Arafta sıkışmazdı düşlerim.
Gecelerime soğuk soğuk çığlıklar doluşmazdı
Üşümezdi kelimelerim
Kelimelerim cennetini bilir orda yaşarlardı




...